Έχω κάνει έναν όρκο. Να μην πατάω σε clubs και σκυλάδικα και γενικά να μην συμμετέχω σε δραστηριότητες που με χαλάνε. Δεν κατέθεσα όμως έτσι τα όπλα. Προσπάθησα για χρόνια να προσαρμοστώ. Να βρω κι εγώ αυτό που κάνει τους άλλους (και καλά) να διασκεδάζουν πηγαίνοντας σε ένα club ή ένα σκυλάδικο. Στο κάτω-κάτω, η παρέα γουστάρει, να μην της χαλάω το χατήρι (κάντο για την παρέα). Δεν τα κατάφερα. Πάντα φεύγω από αυτά τα μαγαζιά χαλασμένος και με μπόλικα υπαρξιακά να μου ανακατεύουν τον εγκέφαλο (τι γυρεύω εγώ εδώ, τι είναι ο άνθρωπος, που βαδίζει η κοινωνία, αυτοκτόνησε ή οχι ο ρώσος δραπέτης και άλλα τέτοια)
Τον όρκο λοιπόν που έδωσα τον τηρώ με αρκετή αυστηρότητα. Κι έτσι τα έχω τουλάχιστον καλά με την συνείδησή μου. Δεν κάνω κάτι που δεν μου αρέσει. Το κακό είναι ότι δεν μπορώ να κάνω και αυτό που μου αρέσει, καθώς δεν υπάρχουν και πολλές άλλες επιλογές για να διασκεδάσει κάποιος, ειδικά στην επαρχία που είμαι εγώ. (ούτε σινεμά, ούτε θέατρα, ούτε συναυλίες, ούτε έστω ένα κουτουκάκι με ζωντανή μουσική) Έλα όμως που άνθρωποι είμαστε και έρχονται οι στιγμές που λυγίζουμε κάτω από διάφορες συνθήκες.
Έτσι και χθες. Γιόρταζα που γιόρταζα (αν και αυτό προσπαθώ να το αποφεύγω, γιατί σαν πολύ έχει τυποποιηθεί) είπα να βγω για κανά ποτό με την παρέα, σ'ένα όσο γίνεται πιο ευπρεπές μαγαζί για τα γούστα μου (ροκάδικο της προκοπής δεν υπάρχει, οπότε προτιμώ κάποιο μαγαζί που τουλάχιστον δεν μ' ενοχλεί στα αυτιά). Τελικά αντί γι'αυτό καταλείξαμε σε μια ταβερνούλα στην Κοζάνη, ώπου έπαιζε μουσική κι ένας φίλος. Καλά ήτανε. Καλή μουσική, καλό φαϊ, πολύ και καλό κρασί, μπόλικος χαβαλές στην παρέα.
Ήρθε όμως και η ώρα για επιστροφή στην Πτολεμαϊδα. Σχετικά νωρίς ήταν, οπότε λέμε με έναν φίλο να πάμε σε ένα καινούργιο club που άνοιξε πρόσφατα μιας κι εκεί ήτανε ήδη κάποιοι γνωστοί. Αποφάσισα λοιπόν να καταπατήσω τον όρκο μου. Καινούργιο μαγαζί είναι. Έστω και από περιέργια ας πάω να δω τι παίζει, μπας και παίζει τίποτα διαφορετικό. Είχα πιει και το κρασί, οπότε είμαι πιο ανεχτικός σε πράγματα που με ενοχλούν.
Τι το'θελα? Ξενέρωμα στα πρώτα 5 λεπτά. Ο DJ απελπιστικά εκνευριστικός. Να σε πηγαίνει από το σκυλάδικο στο pop, από το pop στο σκυλάδικο και πάλι, να πετάει παλιά disco διασκευασμένα, διάφορα μπίτια, ξαφνικά κανά ροκ, και από εκεί πανταζή. Και άντε πάλι από την αρχή, ένας εκνευριστικός αχταρμάς. Σιχαίνομαι το ανακάτεμα εντελώς διαφορετικών μουσικών μεταξύ τους. Ακόμη κι αν μ'αρέσει ένα τραγούδι δεν το ευχαριστιέμαι, γιατί ξέρω ότι στα επόμενα λεπτά θα πέσει το σκυλάδικο.
Ήπια λοιπόν το ποτό μου (δεν είμαι σίγουρος αν ήταν πετρέλαιο θέρμανσης ή κίνησης) γρήγορα-γρήγορα και την έκανα με αλαφρά πηδηματάκια, αφήνοντας πίσω την παρέα. Ποια παρέα δηλαδή που ακόμη και το χρόνια πολλά που είπαμε ο ένας στο άλλο δεν τα ακούσαμε. Υποθέτω δηλαδή ότι χρόνια πολλά είπαμε μέρες που είναι.
Αλλά επειδη χαλάστηκα άσχημα, γυρνάω σπίτι, ανοίγω το pc αμέσως, πάω στον φάκελο που έχω τα mp3 και κάνω click στον φάκελο με τα metal και φοράω τα ακουστικά, ανοίγοντας και το volume στο τέρμα. Είχα τρελή ανάγκη για απολύμανση από τα σκυλοτράγουδα.
Γι'αυτό και τώρα ανανεώνω τον όρκο μου. Κι επειδή και τα γραπτά μένουν το γράφω κι εδώ, για να μην ξανακάνω την ίδια μαλακία.
