Σάββατο, Ιανουαρίου 28, 2006

Έχω να παίξω ένα μήνα World Of Warcraft και... είμαι καλά


Γενικά από τότε που βγήκε το WoW έχω περάσει αρκετές περιόδους «αποτοξίνωσης» (ίσως και χωρίς εισαγωγικά) από αυτό το game. (το είχα σταματήσει ολόκληρο το καλοκαίρι) Όσοι έχουν ασχοληθεί με τέτοιου είδους παιχνίδια ξέρουν τι είδους εξάρτηση σου προκαλούν. Αλλά τον τελευταίο μήνα που είπα να κάνω ακόμη ένα διάλειμα, με αφορμή και την λήξη της συνδρομής μου, προσπαθώ να πάρω την απόφαση να μην ασχοληθώ ποτέ με αυτό το game και γενικά αυτού του είδους.

Βέβαια ποτέ δεν είμουν από αυτούς τους «σκληροπυρηνικούς» gamers που ξημεροβριαδάζονται πάνω στο pc προσπαθώντας να τους πέσει ένα συγκεκριμένο item από μια συγκεκριμένη περιοχή του παιχνιδιού. Όμως ακόμη κι αν δεν έχεις αυτή την λογική, αργά η γρήγορα το ίδιο το παιχνίδι προσπαθεί να σε βάλει σε τέτοιο λούκι. Δύσκολα δεν την πατάς. Άσε που για να συνεχίσεις να πηγαίνεις με την ομάδα σου (guild) σε κάποια events θα πρέπει να είσαι όσο γίνεται καλύτερα «ντυμένος» (καλύτερα όπλα, armor κλπ)

Οπότε ή προσπαθείς να λιώσεις κι άλλο για να είσαι ισάξιος με τους άλλους, ή μένεις πίσω και αρχίζεις να χάνεις το ενδιαφέρον σου για το game. Εγώ βρέθηκα κάπου ενδιάμεσα.

Όταν αρχίζεις ένα τέτοιο game και ξέρεις περίπου πόσο εθιστικό είναι, έχεις και την εντύπωση ότι έχεις την ωριμότητα να αντέξεις. Να κρατήσεις κάποια όρια μεταξύ του real life και του game life. Μπορεί να τα ψιλοκαταφέρεις. Άλλα όπως το βλέπω τώρα που είμαι σε «αποτοξίνωση» δεν είναι έτσι. Μπορείς να περιορίσεις το game time σε έναν βαθμό, αλλά δεν μπορείς να περιορίσεις την σκέψη σου που γυρνάει συνεχώς γύρω από το game. Αρχίζεις να μιλάς με τον τρόπο που μιλάς μέσα στο παινχίδι. Ακόμη και τις ώρες που είσαι εκτός παιχνιδιού σερφάρεις στο internet σε site που έχουν σχέση με το παιχνίδι. Αν η παρέα σου ασχολείται με το WoW τότε συνεχώς το μόνιμο θέμα συζήτησης θα είναι το WoW. Αν η παρέα σου δεν ασχολείται με το παιχνίδι, τότε αρχίζεις και πλήτεις και απομονώνεσαι από την παρέα. Γενικά το παιχνίδι σε αποπροσανατολίζει από τα πάντα. Σου γίνεται τρόπος ζωής. Αυτοκαταστροφικός τρόπος ζωής όμως.

Γι'αυτό και λέω ότι στο «αποτοξίνωση» από το WoW, ίσως να μην χρειάζονται τα εισαγωγικά. Άλλωστε έχουν αναφερθεί μέχρι και θάνατοι από τέτοιου είδους παιχνίδια.

Προβληματίζομαι πολύ και από την δική μου εμπειρία, αλλά κυρίως από τα μικρά παιδιά που έχουν κολλήσει άγρια. Το πρόβλημα το βλέπω καθημερινά, γιατί τυχαίνει να είμαι ιδιοκτήτης ενός Internet Station. Δυστυχώς επέλεξα μια δουλειά για να μπορώ να βγάλω κι εγώ ένα μεροκάματο, και στην πορεία διαπίστωσα ότι ίσως λειτουργώ και σαν «βαποράκι» (μάλλον πρέπει να βγάλω και από αυτή την λέξη τα εισαγωγικά). Είμαι σχεδόν πεισμένος ότι τα Internet Stations όσων αφορά τον τομέα των games λειτουργούν παρασιτικά εις βάρος της κοινωνίας και ανήλικων ανθρώπων.

Ναι, μπορεί ο καθένας να παίζει και στο σπίτι του αν δεν υπήρχαν τα Net Stations. Αλλά αυτά βοηθάνε στην διάδοση τέτοιου είδους παιχνιδιών. Η μεγάλη πλειοψηφία παίζει από Net Stations και το έχει μάθει μέσα από αυτά. Μόνο τώρα τελευταία αρχίζουν κάποιοι να βάζουν DSL στο σπίτι για να παίζουν πλέον ανενόχλητοι. Τα μικρά παιδιά όμως θα εξακολουθήσουν να παίζουν στα Net Stations για πολύ ακόμη.

Υπάρχουν δεν υπάρχουν πάντως τα Net Stations υπάρχει η τάση γενικώς για Online games. Ειδικά και από τον τρόπο ζωής των παιδιών, κυρίως στις μεγάλες πόλεις. Η εικονική ζωή που προσφέρουν αυτά τα παιχνίδια είναι μεγάλος πειρασμός, για να ξεφύγει κάποιος από την αποξένωση και τα προβλήματα της ζωής του.

Γενικά είμαι απαισιόδοξος για το που οδηγεί η φάση. Δύσκολα τα πράγματα. Και θα φανεί πολύ περισσότερο το πρόβλημα στο μέλλον. Τώρα μπορεί να κάνουμε και πλάκα με το θέμα, αλλά σε μερικά χρόνια δεν θα είναι καθόλου πλάκα. Οι γονείς είναι ανήμποροι και ανίκανοι (εκ των πραγμάτων, γιατί αυτοί ζήσανε σε μια εντελώς διαφορετική εποχή και δεν έχουν και ιδέα από Η/Υ) να αντιμετωπίσουν το θέμα. Πολλοί μάλιστα είναι και ήσυχοι γιατί το παιδί τους δεν γυρνάει από εδώ κι από εκεί, αλλά είναι κολλημένο πάνω σε μια οθόνη για ώρες ολόκληρες. Το εκπαιδευτικό σύστημα από την άλλη, γενικώς είναι ανίκανο και δεν έχει και καμιά όρεξη να προσφέρει τίποτα άλλο εκτός από εξειδίκευση εργατικού δυναμικού. Είναι μάλιστα συνένοχο για την κατάσταση που διαμορφώνεται.

3 Σχόλια:

At 1/31/2006 12:48 π.μ., Blogger Oneiros said...

Το WoW από πλευράς εξάρτησης ανήκει σε άλλη κλάση (ίσως την ίδια με τα φρουτάκια). Άνευ πλάκας, έχω χάσει 6 παλιούς φίλους, έμπειρους gamers, και των δύο φύλων, από τη μέρα που άνοιξαν οι servers του (και δε μετράω καν του "γνωστούς" στο ..mind count). Δε λέω, και το GTA San Andreas, για παράδειγμα, εξάρτηση είναι, αλλά το τερματίζεις μετά από n μήνες, το απεγκαθιστάς και πας γι' άλλα.

Αναρωτιέμαι αν έχουν αρχίσει να εμφανίζονται WoW-aholics Anonymous Groups (...fill in the appropriate narrative)

 
At 2/03/2006 2:28 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

WoW-aholics Anonymous Groups: lol.. εγώ αποφεύγω να το ξεκινήσω γιατί ξέρω ότι θα κολλήσω..

 
At 2/01/2007 2:56 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Looking for information and found it at this great site... Bunker car alarms Las vegas casino microphone frequencies Timeshare nation government online keno

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home